Η μελέτη-ανασκόπηση της Julia A. Woolgar και του Αστέριου Τριανταφύλλου, από το Πανεπιστήμιο του Liverpool, «Squamous cell carcinoma and precursor lesions: clinical pathology», η οποία δημοσιεύθηκε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Periodontology 2000», αναφέρεται στη φυσική ιστορία εξέλιξης της νόσου του ακανθοκυτταρικού καρκινώματος του βλεννογόνου του στόματος και του στοματοφάρυγγα από την αρχική επέκταση κατά κλώνους (clonal expansion), τη δυσπλασία και τον σιαλαδενοτροπισμό (sialadenotropism) προς τον πρωτοπαθή όγκο και στη συνέχεια προς την ανάπτυξη επιχωρίων και μακρινών μεταστάσεων αλλά και την υποτροπή ή την εμφάνιση νέων πρωτοπαθών βλαβών.
Παρότι η εργασία είναι γραμμένη και δομημένη από τη σκοπιά της ιστοπαθολογικής εξέτασης, λόγω της εξαιρετικής σύνοψης της γνώσης πάνω στο αντικείμενο, αποτελεί πολύτιμο βοήθημα για τον κλινικό και τον χειρουργό - και βεβαίως απαραίτητο για το φοιτητή και τον ειδικευόμενο - γιατί συμβάλει στη σύγχρονη διαγνωστική και χειρουργική σκέψη. Αναφέρω ενδεικτικά κάποια σημεία που μπορούν να επηρεάζουν τη διάγνωση, το σχέδιο θεραπείας και τη χειρουργική πράξη…
Στο κείμενο υπενθυμίζεται το γεγονός ότι η παρουσία και η έκταση/βαθμός της δυσπλασίας μπορούν να ποικίλλουν από βλάβη σε βλάβη αλλά και μέσα στην ίδια βλάβη και για κάθε χρονική στιγμή όσο η βλάβη εξελίσσεται. Επίσης τονίζονται οι αρχές της ορθής χειρουργικής βιοψίας, δηλ. να γίνεται η εκτομή σε επαρκές βάθος και να συμπεριλαμβάνονται τα περιφερειακά όρια της βλάβης.
Αναλύονται ζητήματα όπως η διήθηση των νεύρων και η σχέση της με τις παραμέτρους του όγκου (όπως το μέγεθος) και η διήθηση των λεμφαγγείων και η σχέση της με την επιθετικότητα του όγκου και τους περιορισμούς της ογκολογικής εκτομής – όπως στις περιπτώσεις όγκων της γλώσσας όπου η κλινική εξέταση και οι ακτινοδιαγνωστικές εξετάσεις δεν διασφαλίζουν τα όρια του όγκου. Επίσης, αναλύεται με λεπτομέρειες ο μηχανισμός εισβολής του όγκου στα οστά των γνάθων.
Περιγράφεται ο μηχανισμός των τραχηλικών λεμφαδενικών μεταστάσεων από την εμφάνιση των πρώτων καρκινικών εμβόλων στα λεμφαγγεία του πρωτοπαθούς όγκου και αναφέρεται ότι όλες οι μικρομεταστάσεις (μέγεθος μέχρι 2mm) δεν εξελίσσονται σε μεταστατικό όγκο (μέγεθος πάνω από 2mm) αλλά μπορεί να παραμείνουν σε λανθάνουσα κατάσταση ή να καταστραφούν από τους αμυντικούς μηχανισμούς. Μετά τη λεμφαδενική εξωκαψική διασπορά ο όγκος εισβάλλει στα αγγεία, τα νεύρα και τους μύες, όπως την έσω σφαγίτιδα, την καρωτίδα και το στερνοκλειδομαστοειδή. Ωστόσο σε ένα ποσοστό 30% οι μεταστατικοί λεμφαδένες δεν έχουν τη τυπική ελαστική ή σκληρή υφή ούτε ανιχνεύονται ακτινολογικά. Ανάλογοι είναι οι διαγνωστικοί ψευδοθετικοί περιορισμοί στη μη ειδική αντιδραστική λεμφαδενοπάθεια.
Αναφέρεται, επίσης, ότι οι τοπικές υποτροπές αναπτύσσονται συνήθως τον πρώτο χρόνο μετά τη χειρουργική επέμβαση, ενώ οι μακρινές μεταστάσεις (κυρίως στους πνεύμονες), εφόσον συμβούν, εμφανίζονται συνήθως μέσα στα πρώτα δύο χρόνια από την αρχική διάγνωση. Συζητείται αν η ανάπτυξη όγκου στα όρια της εκτομής συνιστά υποτροπή ή νέο πρωτοπαθή όγκο αλλά και πιο διεξοδικά η ανάπτυξη νέων όγκων (metachronous). Ακόμη, περιγράφονται και αναλύονται οι προγνωστικοί παράγοντες που σχετίζονται με τον πρωτοπαθή όγκο και οι προγνωστικοί παράγοντες που σχετίζονται με τους επιχώριους τραχηλικούς λεμφαδένες.
Η εργασία: J A. Woolgar and A.Triantafylloou. Squamous cell carcinoma and precursor lesions: clinical pathology. Periodontology 2000, Vol. 57, 2011, 51–72
Επίσης, των ιδίων συγγραφέων: Pitfalls and procedures in the histopathological diagnosis of oral and oropharyngeal squamous cell carcinoma and a review of the role of pathology in prognosis.(full-text):
ΔΤ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου