Ζελές

του Δημήτρη Δανίκα

Λένε ότι μας έχουν βάλει να αλληλοτρωγόμαστε. Ετσι συμβαίνει ένας ακήρυκτος πόλεμος. Ο ιδιωτικός εναντίον του δημοσίου. Ο μικροεπαγγελματίας εναντίον του βιομηχάνου. Και όλοι μαζί εναντίον κυβέρνησης και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ετσι είναι αλλά δεν συμφωνώ με αυτή την επιπόλαιη λογική. Ο εμφύλιος έχει αρχίσει πριν από την κρίση. Από τη στιγμή που ο μονιμάς λαμβάνει σαράντα τοις εκατό παραπάνω από εμένα του ιδιωτικού τομέα. Από τη στιγμή που ο μισθός του πληρώνεται επίσης από εμένα. Από τη στιγμή που όταν αναγκαστώ να τον προσεγγίσω θα εισπράξω την ξινισμένη μούρη του, την αγένειά του και την αμορφωσιά του. Και από τη στιγμή που εκείνος είναι μόνιμος και ουδείς μπορεί να τον ξεκολλήσει από την καρέκλα του, ενώ εγώ ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθώ στον δρόμο χωρίς φαΐ. Με απλά λόγια. Και τους ταΐζουμε. Και περισσότερα χρήματα εισπράττουν από εμάς, τα παιδιά ενός κατώτερου θεού. Και αρκετοί εξ αυτών κοπανάνε μύγες. Και μπόλικοι βολεύονται με τα φακελάκια και ...
το μαύρο χρήμα. Και μου έχουν κάτσει στο σβέρκο εφ΄ όρου ζωής. Και το χειρότερο; Αυτοί είναι οι πελάτες του δικομματισμού. Από αυτή την ανταλλαγή η χώρα κατάντησε επί τριάντα και πλέον χρόνια να πηγαινοέρχεται, όπως ο ζελές, μεταξύ πράσινης και γαλάζιας εναλλαγής. Αυτοί, ο καθένας με το προσωπικό μερίδιο ευθύνης και συμμετοχής που του αναλογεί, έδωσαν και δίνουν το παράδειγμα της τεμπελιάς, της κάκιστης ποιότητας υπηρεσιών και της διαπλοκής. Ελάτε τώρα. Πολεοδομίες, Εφορίες και δημοτικές υπηρεσίες η φωλιά της διαφθοράς. Αυτοί και εγώ από δύο κόσμους διαφορετικούς. Τι θα ΄πρεπε να γίνει; Να γκρεμιστεί το Δημόσιο και να φτιαχτεί από την αρχή. Με αξιοκρατία, λιγότερο προσωπικό, αξιολόγηση καθημερινή και κυρίως με την εξής απλή λογική που συμβαίνει σε κάθε γωνιά του ιδιωτικού τομέα. Δουλεύεις; Μένεις. Προσφέρεις παραπάνω; Τότε κερδίζεις μπόνους. Είσαι άχρηστος, αγενής και τεμπέλης; Φεύγεις! Μόνο έτσι η χώρα θα πάει μπροστά. Αλλιώτικα άντε γεια!

ΠΗΓΗ: http://www.tovima.gr/