Σήμερα, διαβάζοντας στο site του πρωθυπουργού, «..Καταβάλλουμε ως λαός βαρύ τίμημα για τις εγκληματικές επιλογές των προηγουμένων ετών..», σκέφτηκα ότι για όλους αυτούς ή έστω για κάποιους από αυτούς που χρόνια εγκληματούσαν, φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς που οδήγησαν τη χώρα σε αυτήν την αθλιότητα και τον διεθνή διασυρμό, και ωστόσο κυκλοφορούν ακόμη...
ελεύθεροι, πανίσχυροι και αλλαζονικοί ανάμεσα μας, πρέπει να υπάρξει παραδειγματική απόδοση ευθυνών γιατί ατιμωρησία ή και αδυναμία για δικαιοσύνη καιάλλο ήθος σημαίνει αναξιοπιστία λόγων και έλλειψη φερεγγυότητας και προς «τα μέσα» και προς «τα έξω».
Διαβάζοντας ακόμη μερικές συνθηματικές του εκφράσεις, «ΟΧΙ στους κερδοσκόπους! ΟΧΙ στην σκανδαλώδη εύνοια! ΟΧΙ στα προνόμια των λίγων και των συντεχνιών! ΟΧΙ στην περιφρόνηση του κοινωνικού συνόλου! ΟΧΙ στον προκλητικό πλουτισμό! ΟΧΙ στην παρασιτική επιχειρηματικότητα! ΟΧΙ στην ασυλία και τη φοροδιαφυγή!» μου ήρθαν στο μυαλό τα λόγια του Μπερανζέ στον «Ρινόκερο» του Ιονέσκο, όταν στο τέλος έχουν όλοι πια μεταμορφωθεί σε ρινόκερους:
«.....Δεν υπάρχει άλλη δυνατή λύση, θα πρέπει να τους πείσω. Να τους πείσω, για ποιο πράγμα; Κι ύστερα, μπορούν άραγε να ξαναμεταμορφωθούν, να ξαναγίνουν άνθρωποι; Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Αυτό θα ήταν ηράκλειος άθλος, ξεπερνάει κατά πολύ τις δικές μου δυνάμεις. Και πριν απ' όλα, για να τους πείσω, θα πρέπει να τους μιλήσω. Και για να τους μιλήσω, θα πρέπει να μάθω τη γλώσσα τους. Ή μήπως, θα 'πρεπε να μάθουν αυτοί τη δική μου γλώσσα; Αλλά, ποια γλώσσα μιλάω εγώ; Ποια είναι η γλώσσα μου; Η γλώσσα των μαύρων, των κιτρίνων, των λευκών; Μιλάω μια από τις γλώσσες των λευκών; Έτσι φαίνεται, αυτή τη γλώσσα μιλάω. Αλλά, τι θα πει μια από τις γλώσσες των λευκών; Μπορώ, μια χαρά, να πω ότι μιλάω μια γλώσσα λευκών, αφού δεν υπάρχει κανένας να με αντικρούσει! Απόμεινα ο μόνος που μιλάει αυτή τη γλώσσα. Αλλά, τι κάθομαι και λέω, τώρα. Καταλαβαίνω αυτά που λέω, καταλαβαίνω τον εαυτό μου;.....».
Και σκέφτηκα ότι άν οι προθέσεις του είναι ειλικρινείς τότε θα πρέπει μέχρι την έσχατη στιγμή της προσπάθειας, σε αυτή την απίστευτα σουρεάλ ελληνική σκηνή, να συμπεριφερθεί σαν ένας αμετανόητος Μπερανζέ :
«(Γυρίζει προς το μέρος του τοίχου, που φαίνονται πάντα τα κεφάλια των ρινόκερων και ουρλιάζει με όλη του τη δύναμη) Ενάντια σ' όλον τον κόσμο! Θα υπερασπίσω τον εαυτό μου ενάντια σ' όλο τον κόσμο...δεν θα καθίσω με σταυρωμένα χέρια, θα πολεμήσω... Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος...και μέχρι να 'ρθει το τέλος θα παραμείνω άνθρωπος! Όχι, δεν θα συνθηκολογήσω!... Δεν θα γίνω σαν και σας!»
Δ. Τρικεριώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου