TRANSLATE

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Ένα ακόμη σεμινάριο τελείωσε. Κριτική και Αυτοκριτική.

Είναι από κάθε άποψη αξιέπαινη η προσπάθεια της Εταιρείας Οδοντοστοματολογικής Ερεύνης  και του Προέδρου της κ. Γκρους να περιλαμβάνουν στο πρόγραμμα τους σεμινάρια με αντικείμενο την υπολογιστική χειρουργική και εμφυτευματολογία, έναν τομέα που εξελίσσεται σταδιακά την τελευταία οκταετία και στη χώρα μας χάρη στις ακούραστες προσπάθειες του εμβιομηχανικού..

Πάνου Διαμαντόπουλου , ο οποίος έφερε, αναπτύσσει και προωθεί τη σχετική υπολογιστική βιοιατρική τεχνολογία τόσο για την ειδικότητα της στοματογναθοπροσωπικής χειρουργικής και εμφυτευματολογίας όσο και σε άλλες ειδικότητες όπως στην ορθοπαιδική και την καρδιολογία.

Στον τομέα της Υπολογιστικής Εμφυτευματολογίας, ο κ. Διαμαντόπουλος βρήκε ανταπόκριση για κλινικές εφαρμογές από συναδέλφους που είχαν το σχετικό ενδιαφέρον με αποτέλεσμα να διευρύνονται σταδιακά οι κλινικές εφαρμογές και να εμπλουτίζεται η κλινική εμπειρία και στην Ελλάδα, έτσι ώστε να είναι πλέον δυνατή η διοργάνωση σεμιναρίων με θεωρητικό και πρακτικό όφελος για τον συμμετέχοντα εκπαιδευόμενο αλλά και για τον εκπαιδευτή (τουλάχιστον σε ό,τι με αφορά).

Θεωρώντας δεδομένα για όλους, την αγάπη και το «μεράκι» για το αντικείμενο του σεμιναρίου και θεωρώντας ακόμη ότι αυτά είναι οι ελάχιστες προυποθέσεις και τα μοναδικά κίνητρα για τη δημιουργική επιστημονική συμμετοχή, από ανθρώπους αξιοπρεπείς και ανεξάρτητου
πνεύματος , θα ήθελα να καταθέσω μερικές σύντομες παρατηρήσεις.

Η κλινική καθημερινότητα, η καθημερινότητα του ιατρείου, η έλλειψη πνεύματος οργάνωσης
και ομάδας, μας ωθεί στην αποσπασματική περιπτωσιολογία και όχι στην οργανωμένη μελέτη
και επεξεργασία της συσσωρευόμενης κλινικής εμπειρίας.

Η προσωπική καθημερινότητα της επιβίωσης μας δυσκολεύει να βελτιωνόμαστε επιστημονικά,
όσο θα το θέλαμε, και πολλές φορές μας οδηγεί σε άκομψες, κοντόφθαλμες και κενές επιστημονικού
περιεχομένου αυτοπροβολές.

Οι διαπροσωπικές μας αμφισβητήσεις και αντιπαλότητες απλώς διανθίζουν μια ήδη αρνητική,
από την άποψη της επιστημονικής παραγωγικότητας για μια σύγχρονη και ανταγωνιστική επαγγελματική εξειδίκευση, πραγματικότητα.

Από την άλλη μεριά, πιστεύω να συμφωνούμε ότι ο εκπαιδευόμενος δεν πρέπει να πηγαίνει
να παρακολουθήσει ένα μετεκπαιδευτικό σεμινάριο, και μάλιστα για ένα προωθημένο γνωστικό
αντικείμενο, όπως η υπολογιστική χειρουργική, ούτε για να περιμένει με περισσή προσμονή ένα
κομμάτι χαρτιού για κρέμασμα στον τοίχο ή τσουβάλιασμα στο βιογραφικό, ούτε για να κάνει
το ακροατήριο για λογαριασμό τρίτων με το ρίσκο της ανταμοιβής.

Όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να πηγαίνει για λόγους καθαρά εκπαιδευτικούς , λόγους επιστημονικής
και επαγγελματικής εξειδίκευσης. Και αν εξαρχής δεν πηγαίνει με αυτόν τον στόχο τότε το σεμινάριο
πρέπει να τον «κερδίζει» και να τον στρέφει προς αυτήν την κατεύθυνση.

Και αυτός ο στόχος, νομίζω, είναι εξίσου σημαντικός με το καθαρά εκπαιδευτικό μέρος, το οποίο, επίσης, θα πρέπει να έχει κάποια χαρακτηριστικά που θα το κάνουν αποτελεσματικό.

Στο θεωρητικό μέρος, η παρουσίαση προπτυχιακής γνώσης καλύτερα να περιορίζεται στο ελάχιστο
δυνατό απαραίτητο. Οι παρεχόμενες γνώσεις θα πρέπει να προέρχονται από τη μελέτη και επεξεργασία της σχετικής βιβλιογραφίας είτε των ομιλητών ή άλλων συγγραφέων.

Ακόμη καλύτερα να υπάρχει η δυνατότητα να δίνονται στους συμμετέχοντες οι σχετικές αναφορές(summaries) που περιέχονται στις ομιλίες πριν το σεμινάριο(πχ με e-mail).
Στην κατεύθυνση αυτή ήταν σωστή η έκδοση σχετικών full-text στο πρόσφατο σεμινάριο.

Όταν αναφέρονται ατεκμηρίωτες προσωπικές εμπειρίες ή απόψεις θα πρέπει παράλληλα να υπογραμμίζεται ότι η γνώση που αυτές υποδηλώνουν έχει σχετική αξία για τον εκπαιδευόμενο.

Η οργανωμένη τήρηση του ωραρίου και της σειράς του προγράμματος εκτός από την θετική του επίδραση στην ουσία της παρεχόμενης γνώσης σημαίνει και σεβασμό προς τον εκπαιδευόμενο.

Για να εξασφαλίζεται η εξαρχής προγραμματισμένη ροή θα μπορούσαν οι ομιλητές να συναντιούνται λίγες μέρες πριν το σεμινάριο και να κάνουν έναν τελικό έλεγχο πάνω στον συντονισμό και το περιεχόμενο των παρουσιάσεων.

Συμπερασματικά, πιστεύω ότι όσο λιγότερο ισχύουν τέτοια χαρακτηριστικά, τόσο μικρότερη είναι η εκπαιδευτική αξία του σεμιναρίου , το τελικό όφελος και η ικανοποίηση του εκπαιδευόμενου.


Δ. Τρικεριώτης

Δεν υπάρχουν σχόλια: